स्वच्छतेचं नाटक आयोजित करण्यात आणि प्लास्टिक विरुद्ध जागरूकता साधण्यातलं गावातलं उदार समर्थन, यात्रा केल्यानंतर स्वच्छतेचं प्रमोशन - हे सर्व गाववासींनी सक्रियपणे सहभाग केलं.
गावातील माणसांचे राहणीमान अगदी साधेच आहे. गावात सर्व उत्सव गावकरी लोक सर्व जण मिळून आनंदाने आणि उत्साहाने साजरा करतात तर मग होळी असो, दसरा, गुढीपाडवा, शिगमा असो गणपती उत्सव असो वा दिवाळी.
लहान असल्यापासून मी नेहमी माझी परीक्षा कधी संपत आहेत याची वाट पाहत असे, आणि यांचे महत्वाचे करम म्हणजे परीक्षा संपल्यानंतर मिळणारी सुट्टी आणि सुट्टीत मला गावी जायची लागलेली ओढ.
सर दुसऱ्या दिशेला मारुती गावावर लक्ष ठेवून आहे. तर गावच्या मधोमध बसून गावची जबाबदारी घेणारा गणपती बाप्पा दरवर्षी गणपतीच्या मंदिरात गणपती चा वाढदिवस साजरा केला जातो.
सडकें, गल्ली, आणि सर्व अंगावर सजवलेलं निरीक्षणात्मक दृष्टिकोण गावाच्या स्वच्छतेचं संकेत होतं.
सर्व जाती-धर्मातील लोक गावात कोणत्याही प्रकारचा भेदभाव न करता राहतात. गावातील लोक मोठे उद्योजक, समाधानी आणि आनंदी आहेत. गावात चरखे आहेत आणि लहान गृहउद्योग देखील तेथे आहेत. माझ्या गावात कधी कधी भजन-कीर्तन कार्यक्रमही आयोजित केला जातो. गावात बहुतेक शेतकरी राहतात. ते आजही जुन्या प्रथा आणि चालीरिती पाळतात.
शिवाय, झाडे, विविध प्रकारची पिके , फुलांचे वैविध्य, नद्या इ.
सुट्टीत जेव्हा जेव्हा मी गावी जातो, तेव्हा तेव्हा more info शहरात मनावर आलेली मरगळ तेथे पळून जाते आणि तेथील उत्साह, चैतन्य मनात भरून घेतो. निळे आकाश आपली विशालता मला तेथेच दाखविते, स्वच्छ वाहते पाणी किती निर्मळ असते याची प्रचीती मला तेथेच मिळते.
माझ्या गावाने अनेक शूर सैनिकांना जन्म दिला आहे.
नदीच्या पाण्यात मनसोक्त डुंबावे आणि नंतर पाण्याबाहेर येऊन उन्हात पोटभर खेळावे हा आनंद तेथेच लुटायला मिळतो.
पाऊस आल्यानंतर, सडकें, गल्ली, आणि आकाश - सर्वच स्वच्छतेने भरपूर.
मी तर मनात त्यावेळीच पूढच्या सुट्टीत गावात परत येण्याचा बेत योजीत असतो. आजीआजोबाच नव्हे, तर वाटेत भेटणारे गावकरी, जणू सारे गावच मला निरोप देत असते.
खेड्यातील जीवन समाधान आणि आनंदाने भरलेले आहे, कारण शहरी जीवनाप्रमाणे लोकांना घाई नसते.
ते केवळ शारीरिकदृष्ट्या मजबूत नसतात, परंतु ते त्यांच्या मानसिक आरोग्याची देखील चांगली काळजी घेतात.